Iby szedł wonym krokiem rozglądajac się wokoło..Pełn obyło tu roślin i zwierząt których nigdy przed tem nei widział.."Jak tu pięknie!" Pomyślał mijając kępkę kwitnącego wrzosu i kilka naprawdę wysokich drzew..."Dlaczego wszyscy tak źle mówią o Złym Lesie..?" Zastanowił się poprawiając zjeżdżajacy mu na oczy kapelusz...Nagle poczuł się zmęczony: "Chyba trochę odpocznę..." Pomyślał poczym znalazł kępkę długiej trawy i wygodnie isę w neij usadowił. "Zdrzemnę sie chwilkę...Chyba nic się nie stanie..." Pomyślał poczym zapadł w głęboki i spokojny sen...

Iby czując przygniatajacy go cieżar czegoś włochatego otworzył powoli oczy poczym natychmiast zauważył siedzące na nim stworzonko nerwowo zrzucając je na ziemię. Gdy zauważył i ż stworzonek jest więcej wstał na równe nogi i począł sie rozglądać: "Kto wy jesteście?!": Spytał przerażony Iby widząc otaczajće go stwory wpatrujące się teraz w niego dużymi czarnymi oczami...

"N-niewolniku?" Powtórzył zdziwiony Iby poczym poprawił kapelusz: "Jestem Iby. Czarny Mag" chłopiec czuł się nieswojo otoczony przez dziwne stworzonka w dodatku nazywające go niewolnikiem :"A wy? K-kim jesteście?"

Iby nieco zdziwiony przykucnął naprzeciwko stworka-dyktatora:"Wy jesteście władcami lasu?" Spytał popychając palcem Womita ktory teraz usadł i wykonał fikołek w tył.: "Nie wierzę..." powiedział :"Womity...Cóż to za dziwne stworzenia..Nie wydają się być groźne..." dorzucił w myślach poczym zwrócił się do największego z nich: "Ty zapewne jesteś ich przywódcą..Mozesz powiedziać im żeby zeszły mi z drogi, bo ja naprawdę nie mam czasu na przesiadywanie z kimś kto uważa mnei za swojego niewolnika..." Iby usiadł teraz na trawie i wziął jednego stworka na ręce unosząc go do góry: "Wygladasz całkiem niegroźnie..." powiedział przygladając się stworzeniu...

"Okupu?" Powtórzył jeszcze bardziej zdziwionym głosem Iby robiąc wielkie oczy: "Ale..Ja nie mam nic co mógłbym wam dać.." Poweidział poczym pokręcił głową...

"To..?" Spytał Iby chwytając się odruchowo za kapelusz.."Ale..Ja nie mogę ci jej dać..Dostałem ją od dziadka, jak byłem mały.." Powiedział poczym chycił stworka i posadził go na kolanach: "Na co ci moja wstążka..? Ona nie ma żadnych właściwości Magicznych..Jedynie sentymentalne.."

"Wiedźmie?!" Coraz to nowe niespodzianki przerpsły neico Ibiego który teraz jakby na przekór zaczął się bać:"Czem uzaraz wiedźmie..." Myślał teraz o najgorszym. Nieraz słyszał, że wiedźmy pożerały wszystko czy to martwe czy żywe..:"Mnie też zjedzą.." Pomyślał Iby poczym zwrócił się do Największego Womita: "Kim jest dla was ta wiedźma i czemu musze z nią gadać?"

Aileen szła przez las... nagle usłyszała jakieś głosy... Poszła w tamtym kierunku i ujrzała chłopca który został otoczony przez womity... "Och co by tu zrobic by mu pomóc uwolnic się od tych barzucających się stworzonek...?" podeszła bliżej. Spojrzała na nich lekko uśmiechając się do chłopca"Zostawicie mojego syna! Och tyle razy ci mówiłam żebyś się nie oddalał od domu! Ach skaranie boskie z tymi dziemi! No chodź tutaj a nie patrz tak na mnie!" Miała nadzieję że chłopiec zrozumie o co jej chodzi i że zacznie współpracowac...

"Tak to mój syn."-powiedziała nadal się uśmiechając. "Widocznie się bawił... Zaszedł za daleko... Jak to z dziecmi czasem bywa... to jak oddacie mi syna?"

"Och kochanie nic się nie stało! Chociaz powinnam byc na ciebie zła... tyle razy ci mówiłam że nie wolno sie oddalac od domu!" Mimo iż trochę go karciła jej oczy nadal się śmiały i miała wrażenie że chłopiec to zauważył...

"A niby po co mamy iśc do wiedźmy? Żeby nas u siebie wzięła i...?? No właśnie i co? Do niczego się wam nie przydamy... Powiedział że jest czarnym magiem? Zawsze tak mówi dalej się uśmiechała. "Jesteśmy w 100 procentach najzwyklejszymi mieszkańcami Cambriony... Zatrzymaliśmy się niedaleko ponieważ urządziliśmy sobie wycieczkę, ale teraz już musimy iśc dlatego zaczełam szukac syna..."

"A jesli nie zaczekamy? Na prawdę się spieszymy! Musimy do miasta dotrzec przed zmrokiem... Na prawdę nie mam czasu by czekac na tą wiedźmę!" Mówiąc to dalej patrzyła na chłopca mając nadzieję na jakies małe wsparcie...

W ciemnych czeluściach, po wydeptanej ścieżce kroczyła wiedźma. Widząc śpiące womity i złocisty pyłek, wiedziała, że mag zdążył uciec.
- "Oh... stworki stworki..." - pomyślała. - "Ja was chyba niczego już nie nauczę..."
Odłożyła womita, zwracając się do niego. - Ocuć pozostałych. Sam się nimi zajmę...- po czym wskakując na drzewo, dojrzał uciekających ze złego lasu ludzi.
- "Hmm... to chyba nie magowie..." - pomyślał - "Zaraz.... Ten mały ma szpiczasty kapelusz...! On... On napewno jest magiem...!"
Skacząc szybko po gałęziach niektórych drzew, próbowała dogonić uciekającą parkę...
- Demi...! - wcedziła przez zęby.

Wiedźma rzuciła nożem, który wcześniej wzięła z chatki, który wbił się w ziemię, kilka metrów przed ich stopami.
- Zatrzymajcie się...! - krzyknęła, nie zwalniając tępa. - Nie bądźcie głupcami...! Spłoniecie na pustyni, a jeśli cudem uda wam się przeżyć, czarnego maga zabiją okoliczni mieszzkańcy...! Na Uzariego, stójcie, jeśli wam życie miłe!

Ostatnio edytowany przez Aya (2008-03-24 12:35:45)

Wiedźma jednym susem przeskoczyła z gałęzi drzewa na ziemię za nimi, podnosząc nóż.
Uśmiechnęła się wrednie, chwytając Ibyego za ramię.
- Womit...! - zawołała śpiewnym głosem wiedźma, po czym odniosła się do czarnego maga - Dlaczego tak mały mag jak ty, podróżuje sam...? - spytała. - Nie ma przy tobie innych magów... Jedynie ta dziewczynka... Jesteś złoczyńcą...?

Ostatnio edytowany przez Aya (2008-03-24 14:17:59)

- Proszę, proszę... jesteśmy zdenerwowani...? - spytała wiedźma z uśmiechem na ustach. - Ja nie mam złej opinii o Czarnych Magach. Wszyscy, którzy mnie odwiedzają, są bardzo mili... - wiedźma objęła obu ramieniem, po czym schylając się do nich, dodała - może chcecie odpocząć u mnie przed podróżą? Mogę także pokazać wam coś interesującego... A zwłaszcza Czarnemu Magowi...

Wiedźma zachichotała. - No wiesz, młodziku, świat jest szeroki i odmienny... - zaczęła, puszczając parkę. - Jeśli nikomu nie zaufasz, każdy będzie twoim wrogiem... - Przeszła kawałek, po czym odwróciła się do nich - Trochę was nastraszyłam, hmm?

Weidźma znów zachichotała, lecz zdając sobie sprawę, że wszyscy są zdenerwowani, spowazniała.
- Nie. - odparła przecząc gową. - Czarni magowie opuszczający wioskę zazwyczaj są złoczyńcami. W dodatku uciekaliście, więc pomyslałem, że musicie mieć coś na sumieniu,skoro uciekacie... Miło, że się zatrzymaliście... - odparła spokojnym głosem. - Mam na imię Zoraida, jestem wiedźmą... Mój dom znajduje się kilka metrów stąd. - pokazała na drewnianą chatkę, którą było widać przez gąszcze lasu. - hę...? - zamarła, widząc uchylone drzwi. - Ktoś... ktoś był w moim domu!

-Ah, slodki, slodki... - wiedzma zwracajac sie do Ibyiego pokrecila glowa - W takim razie chodzcie! Trzeba wypedzic intruza!

Kotori zostawiając za sobą kolejne pojedyncze drzewa, wprowadzające go do ogromnej szachownicy różnych gatunków drzew, rozmyslał o pozostawionym za sobą piecu pustyni Mago. Wilgotne powietrze o zapachu lasu i przyjemny chłodny powiew wiatru, przemykający między drzewami...
Było to niesamowite uczucie po kilku dniach spędzonych na pustyni.

-"No, no..." - pomyślał Łowca, rozglądając się po polanie. - "Nie bez powodu nazywają to miejsce Złym Lasem... Czujności nigdy nie za wiele..."
W oddali na tle iglastych, z pozoru łagodnie wyglądających drzew, malował się obraz drewnianej chatki, wokół której spacerowały womity...
-"Oh to te stworzenia... słyszałem, że są niegroźne, ale niezwykle natrętne... Lepiej trzymać się od nich z daleka"

Za oknem widać było wiedźmę, która zamieszkiwala oew miejsce, oraz dwie inne osoby...

Wędrowiec w rzeczywistości nei mylił się...W chatce znajdował się Czarny i Biały Mag w towarzystwie wiedźmy, która próbowała ich na coś namówić..

"Bo Uzari... Chce przejąc panowanie nad całą naszą krainą... Wymyślil sobie zaręczyny bo wtedy... Przynajmniej w jego przekonaniu miałby panowanie nad Cambrioną... Na pewno knuje coś jeszcze... Najgorsze jest to że na razie nie będę mogła pojawic się w królestwie... Bo na pewno tam zacznie swe poszukiwania... I raz jeszcze ci dziękuję. Na pewno zrobie coś by was uratowac... tak nie powinno byc... Nie powinni was wykorzystywac..."

Tari spostrzegł nieznajomego ale nie zwrócił na niego najmniejszej uwagi..:" A wiec to podstęp a ty jesteś jednym z pionków w grze? To smutne...Obiecuję ci że zrobie wszystko byś mogła przesyłać listy do ojca co sie z tobą dzieje i gdzie jesteś...Muszę tylko znaleść jakąś poczciwą sowę.." Powiedział poczym wstał z trawy obserwując teraz nieznajomego:"a ten tam co tak sterczy i sterczy?"