- "Misję..." - pomyślał Kotori przyglądając im się wciąż z boku - "Też mam misję którą muszę spełnić..." - z tymi myślami zaczął oddalać się od grupki, kierując się do wcześniej wspomnianej chatki...

Przystanął jednak na chwilę, odwracając się za siebie, na dźwięk własnego imienia. Spojrzał podejrzliwie na dziewczynę, po czym spytał. - O co chodzi?

- Nie było mnie zaledwie kilka dni, a on robi z tego tragedię... - powiedział Kotori, odwracając się od niej plecami. - Powiedziałem mu już, że nie wiem kiedy wrócę... - przygryzł wargę, ponownie zaraz odwracając się do Kanashi - Kim ty jesteś? I skąd go znasz? - W myslach Kotoriego tłoczyło się wiele faktów... -"Ja... Nie chcę się przywiązywać uczuciami do istot ludzkich..." - powiedział w myśli, a przed jego oczami powstał obraz chłopca z Królestwa Wiatru...

- "Martwi się... o mnie?" - pomyślał, a na głos powiedział. - Może porozmawiamy gdzieś indziej? Tu jest za dużo osób...

"Piękny..Pan?" Zdziwił sie Tari patrząc na zwierzatko..:"Chodzi ci o Uzariego? To drań...I chce zabić ksieżniczkę..A ty jak nei będziesz mu już potrzebny z pewnością odeśle cię od Magmezji...Chodź z nami jeśli zechcesz.." Powiedział Tari podając rękę zwierzątku.

Dimitr nabrał teraz pewności siebie. Wkoncu był synem kowala i męstwo oraz siłę miał we krwi..:"Spokonie, zbudujemy szałas!" Poweidział puszczając ręke dziewczyny i rzucając isę na kupę suchych gałęzi z których już zaczął budować szkielet...

"eeeee tam! to tylko jeż!" Powiedział Dimitr przegrzebując pobliskie krzak iw poszukiwaniu dużych liści do pokrycia szałasu:" Nic się nei bój..."

"Jeż to jeż spokojnie..." Powiedział Dimitr montując ostatnią część szałasu:" Proszę Królewno twój zamek gotowy! Zapraszam do środka" Dimitr wskazał wejście do liściastego schronienia:"Tutaj przeczekamy noc.."

- „Jak… jak możesz…?!” – oburzył się w myślach kotek. – „To księżniczka?! Ah! Zaczynam wszystko rozumieć! To ona jest Megumi!” – mając na myśli dziewczynę obok Eliny, na głos mówiąc – Dobrze, pojadę z wami. – mówiąc to, podał chłopakowi rękę z długimi, ciemnymi paznokciami.

Idąc ponownie przez Lesną polanę, Kotori dostrzegł w oddali jakiś punkt stały...
- "Co to za wioska...?" - pomyślał, kierując się w jej stronę...

Oczywiście! nie tracmy czasu! Kto wie czy Uzariemu nie przyjdzie do głowy by poszukac także tutaj... - powiedziała Megumi

Dziewczynka biegła ile sił w nogach... "Erin! Zobacz! Mamy towarzystwo!" mówiąc to dziewczynka nieco zwolniła, przystanęła i zapytała: Przepraszam że przeszkadzam... Ale... Znacie może Iby'ego...?

Szkoda... - powiedziała dziewczynka siadając na trawie i spuszczając głowę..."Ach Erin znalezienie go będzie o wiele trudniejsze niż sądziłam... Ach Iby gdzie jesteś?" Gdy dziewczynka wyrwała się z zamyślenia zauważyła że na dworze jest całkiem ciemno... "Cudownie nie dośc że nie mam pojęcia gdzie szukac Iby'ego to w dodatku jest noc i jestem tu całkiem sama" - powiedziała dziewczynka - No może nie całkiem - dokonczyła patrząc na urażoną kotkę - Wybacz Erin... Ale tak bardzo chciała bym go znaleśc... Kurcze... nawet szałasów nie umiem budowac! Jestem do niczego... - dziewczynka przerwała ponieważ zauważyła iż z oddali ktoś sie zbliża... - No to cudownie Erin! Nie dośc że jesteśmy tu całkiem same to jeszcze ktoś tu idzie! Oby okazał się kims miłym a nie kims kto ma zamiar poderżnąc nam gardła... - Mówiąc to dziewczynka przytuliła się do kotki

Iby...? - zapytała dziewczynka jakby sama siebie słysząc znajomy głos - Chodź Erin! - powiedziała po czym zaczęła biec w kierunku dwóch postaci... Właśnie dwóch? Z kim jest Iby? - Iby! To ty! to na prawdę ty! Jeeej tak się cieszę - powiedziała dziewczynka rzucając mu się na szyje jednak zaraz odskoczyła robiac się cała czerwona ponieważ zdała sobie sprawę z tego ze nie są sami... - Kim jest twoja koleżanka? zapytała dośc niepewnie

Bo... Bo ja... - powiedziała dziewczynka czerwieniąc się po raz kolejny - jestem tu... bo... ach... Mogłab bym ci towarzyszyc? - zapytała niepewnie dziewczynka

Kotori zmierzając do wioski, napotkał się na grupkę 3 osób, rozmawiających beztrosko i niezdających sobie sprawy, że ktoś ich obserwuje...
- "Czy... czy to..." - zapytał się w myślach, znikając za drzewami, wciąż nie spuszczając oczu z grupki. - "Czy to szpiczaste kapelusze...? Dwa za jednym razem...? Doskonale... ale... jeszcze... nie teraz..." - Kotori wciąż pozostawał w bezruchu, by postacie nie spostrzegły jego sylwetki...

Bo... Bo ja... No... Mistrz mnie prosił! - Dayo miała pewne wątpliwości co do tego czy ukochany jej uwierzy jednak nie mogła mu tak otearcie wyjawic swych uczuc...

Małą dziewczynkę...? - zapytała niepewnie po czym usiadła na ziemi i zaczęła płakac - I-by ni-e mó-ów ta-ak... Ja-a może i jesteem mała ale moja miłośc do ciebie jest prawdziwa!- mówiąc to dziewczynka wstała i spojrzała Iby'emu głęboko w oczy...

Dobrze... Nie tracmy czasu! Ruszajmy w drogę... - powiedziała Aileen przerywając wymianę zdań między towarzyszącą jej dwójką

Coś zaszeleściło w krzakach. Błysnęło przed ich oczyma jak promień słońca, wbijając się w ziemię z niezwykłą siłą. Para zielonkawych oczu patrzyła na nich zza rudoczarnej kurtyny włosów, przysłaniającej złowrogie spojrzenie. Podszedł do wbitego miecza, wyjumując go, uniósł do góry. Szydził z nich znak, wypalony na ostrzu. Znak ognia...
- Nie przejdziecie dalej... żywi! - krzyknął, wciąż trzymając podniesiony w górę miecz. - Zabiję Was!!! - Z tymi słowami, miecz świstnął w powietrzu. Czas zdawał się zatrzymać w miejscu na ułamek sekundy... Dryfujące liście, zataczały koła w powietrzu, ponad głowami naszych bohaterów...

- Biały Magu nie przeszkadzaj mi... To, że są dziećmi nie usprawiedliwia ich od tego, że są Czarnymi Magami! Zejdź mi z drogi, albo i ciebie zabiję! - krzyknął, a jego słowa zawisły w powietrzu, tak jak miecz, trzymany tuż nad głowami magów.

- Jestem Łowcą Magów, Kotorim i chcę waszej śmierci - powiedział mechanicznie mrużąc oczy. - Żyję po to, by was pozbawić życia... Czyż to nie piękne?! Rozlew waszej krwi daje mi świadomość tego, że żyję!

Kotori zmrużył oczy, zasłaniając się mieczem. - Ty... Ty draniu... ? Śmiesz mówić o mnie, że jestem szalony, kiedy twoi bracia zniszczyli życie milionów istnień? Śmiesz mówić, że to ja zabijam dla przyjemności...? Że jestem nienormalny?! Spójrz na siebie w lustrze! Kim ty jesteś...?! Jesteś potworem! Takim samym jak oni! Nic cię od nich nie różni! - Młodzieniec wyprostował rękę w bok, w której trzymał miecz, pochylając głowę, w wyniku czego, długie włosy przysłoniły mu twarz. - Tacy jak ty nie powinni byli się narodzić... Zdychaj! - Krzyknął, a powietrze przeszył świst metalu...

"Och to straszne" pomyślała Dayo "Iby proszę! Nie rób tego! To nie rozwiązanie!" powiedziała po czym odwróciła się i wtuliła się w Aileen. Drżała ze strachu... Tak bardzo bała się o Iby'ego

Ivy widząc pędzącą w jego stronę kulę ognia odskoczył mimowolnie na bok zasłaniając twarz rękoma:" Ty draniu..."Pomyślał poczym szybk opodniusł sie z trawy:"Demi!" Krzyknął Ivy poczym dodał:"Sleep" Migoczący lekki jak piórko proszek poszybował w stronę wroga otaczajac go i mimowolnie zmuszajac do głębokiego snu...:"W ten sposób nam nei zaszkodzisz.."