Po korytarzach przechadzała sie pewna postac i  wyraźnie nad czymś rozmyślała.... W pewnym momencie usłyszała huk... "Cóż to mogło byc?" pomyślała po czym udała się w kierunku z którego wydobywał się dzwięk poszukując jego źródła...

Kim jesteś? - Krzyknęła Medea - Wyjdź natychmist!

Nic się nie stanie... Po prostu byłam ciekawa... Wracaj się bawic - powiedziała z udawanym usmiechem

Dziewczynko? Czy przypominam ci dziewczynke? - zapytała lekko obrożona jednak odpowiedziała na pytanie chłopca - Mam na imię Medea a ty? - zapytała

W takim razie ty przypominasz chłopca Savari... - powiedziała żartobliwie. W sumie Savari miał racje. Była duchem niewielkiego wzrostu o dziecięcym wyglądzie na pewno przyczyniła sie do tego jej śmierc która nastąpiła bardzo wcześnie... - Savari... Czy... Czy pamiętasz swoją śmierc? - zapytała dziewczynka

Hmmm właściwie... To nie wiem... Może po ty by zacząc rozmowę...-powiedziała dośc niepewnie- Bolało? - dodała po chwili milczenia

mnie bardziej fizycznie jednak po kilku minutach przestałam to odczuwac ból... Jednak psychicznie także... słyszałam tłumy wiwatujące które mówiły że bardzo mi tak dobrze... Spłonęłam na stosie uznana za czarwonice... A ty? jesli mogę wiedziec oczywiscie. -  powiedziała nie spuszczając wzroku z Savariego

Jejku... Tak mi przykro... To musiało byc straszne... - powiedziała Medea lekko obejmując Savariego

Nie... Po prostu troche sie na tym znałam... Wychowywałam się pod okiem nadwornego maga ponieważ moja matka była zajęta nadwornym życiem a ojciec... Wstyd się przyznac byłam dzieckiem z nieprawego łoża... Moja matka była Damą dworu... Kochanką króla...

Gdy umarłam? Około 13... Tylko to było bardzo dawno...  jakieś 300 lat temu... A ty?

Cóż ja też bym już dawno nie żyła nawet gdybym umarła śmiercią naturalną. Chociaz jakby nie było teraz wyglądam mniej znośnie niż bym wygladała umierając 50 lat później czyż nie? - zapytała  dziewczynka po czym zaczęła się śmiac