Greeth spojrzał na jego majestatyczne oczy.."Są zimne..Tak jak zimne jest jego serce.." Pomyślał poczym powiedział: "Mam na imie Greeth...A ty?"

Zgubiliśmy się... Zmierzamy do Cambriony... Bardzo nam zależy żeby stad jak najszybciej wyjśc... Pomożesz nam? - zapytała niepewnie dziewczynka

Chłopiec skinął niepewnie głową - Dobrze - powiedział - Idźcie więc, lecz nie wszyscy. Jedno z Was zostanie ze mną.

- "Martwi się o nas... Jaki on kochany... <3" - pomyślała Livvy, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

Chłopiec zastanowił się trochę po czym powiedział: - Nie puszczę was WOLNO, jeśli jednak pokażecie mi coś więcej niż śnieg i lód, mogę wyruszyć z wami, Lodowa Dama zajmie me miejsce. W przeciwnym wypadku musicie tu zostać... I nie próbujcie mnie oszukiwać, inaczej zmienię was w figury lodowe, a wasze rodziny nigdy was już nie spotkają... - spojrzał za siebie, na lodowy zamek. - Nie jestem dobrym księciem, ona lepiej się wami zajmie... - Jego twarz na chwilę przybrała wyraz zadumy, lecz po kilku minutach zamarzła w maskę powagi. - Chcę zobaczyć piękno Matki Natury, o którym oni mówili... - wskazał na lodowe posągi, oplatające cmentarz. - Chcę poczuć to co oni czuli... Wszystkie kolory, których tu nie ma. Pokaż mi je! Dlaczego cząstka świata jest dla mnie tak zamknięta i ciasna? Nie chcę żyć tym życiem, nie chcę żyć w ten sposób! - Chłopiec podszedł do Greetha, wspinając się na palcach i dotykając chłodnymi palcami jego twarzy. - Chcę być tak piękny jak ty, chcę posiadać radość i szczęście mojego wieku... Czy jesteś w stanie to uczynić...Greeth...?

Myślę że może - powiedziała Ai - A co wy o tym myślicie?- zapytała patrząc na imita i Levvy

- ja nie mam nic pzeciwko... - powiedziała Livvy z szerokim uśmiechem na ustach, kiedy w środku niej kotłowała się złość -"ale zostaw mojego Greeth'a!" - pomyslała. -"Miała być taka piękna podróż we dwojga..."