"Uh..Ale tu tłoczno.." Pomyślała dziewczyna poczym pomachała przed nosem swoim wachlarzem by nieco się ochłodzić: "To ci ludzie produkują tyle ciepła i nei mozna cieszyć isę zyciem!" Dzisiejszego dnai wszystko ją denerwował...Nie miała ochory w nikim rozmawiać toteż siedziała samotnie na ławce nieopodal murku ogradzajacego Dwór Królewski."Taka piękna pogoda..Gdzie podzewa sie ksieżniczka?" Zniecierpliwiona kobieta wzdychała co chwilę próbując sie jakoś uspokoić: "Hmm..Chyba wybiorę isę na targ i kupię sobie jakąś ładną biżuterię.." Pomyślała poczym uśmiechnęła isę do siebie...:"Hmmmm..Chyba kupię też cos dla księżniczki!" Mówiąc do sobie w myśli wstała poczym powolnym i dostojnym krokiem udała sie pomiędzy handlujących kupców i sprzedawców poszujując czegos wyjątkowego...

Elina zajęty oglądaniem najróżneijszych błyskotek na najbliższym straganie nie z początku nei zauważył, że coś jest nie tak. Dopiero, gdy chciał juz odchodzić zadowolony z zakupu dwóch przepięknych kolii poczuł że coś siedzi mu pod sukienką...:"Eh, co to?!" Wrzasnął Elina ogladając sie w koło. Gy poczuł, że to cos sie rusza wepadł w panikę: "Ohhhhhhhhhhh!!!! Zboczeniec! Straże na pomoc!!!" Dama Dworu wrzeszczała w niebogłosy, aż wszystkie oczy handlujących i kupujących spojrzały w jej stronę...

Elina widząc upuszczone Jabłko zmieszał się:"Oh.....Ten malec jest głodny.." Pomyślał poczym szybko zareagował: "Eh! CO to był za szczur! Jak kot! Jak kot dosłownie..." Straznicy spojrzeli na niego zdziwieni, a Elina wciaż grał swoje przedstawienie: "To ten malec go przegonił! Zuch chłopak..Nalezy mu sie nagroda..." Poczym podniusł Jabłko z ziemi i oddał je stojacemu obok zirotowanemu sprzedawcy:"Choć chłopcze" odparł: "Nakupie ci żarcia.."

Elina spojrzała zdziwiona jakby nigdy nie wiedziała wcześniej ksieżniczki Megumi: "Księżniczka?! A co Księżniczka tu robi? Cóż się stało i oczym mamy prozmawiać?" W tym momencie Elina przypomniał sobie o istnieniu małego złodziejaszka: "Ach..A to jest..Jak właśniwie masz na imię?" Spytała Elina kucając przed chłopcem.

Elina spojrzał na ksieżniczke całkiem zbity z tropu...:"Oh..Dobrze mały. To zaczekaj chwilę. Ciocia musi porozmawiać zx księżniczką" Powiedział do chłopca poczym wstał i chwycił ksieżniczke za ramię: "To moja jedyna szansa.." pomyślał poczym rozpoczął:" Księżniczko Megumi...Nikt nie jest w stanie pokonać Czarncyh Magów, zwłaszcza jeśl ijest ich tak wiele..Jedynym wyjściem będzie wynjęcie grupy złodziejaszków, bo oni naprawde nie boją sie niczego": Powiedział patrząc teraz na cjłopca i przypominając sobie sytuacje z przed kilku minut: "Nie ma innego sposobu. Można ten teren spatrolować z góry ale niestety nasze krolestwo nei posada smoków...":Elina myślał intensywnie probując znaleść jakieś rozwiązanie...:Hmmm...Nie mam pojęcia księżniczko, gdyz zazwyczaj do punktu obserwacyjnego wysyłalismy naszych żołnierzy...Możemy jedynie szukać śmaiłka który uda sie tam ,sprawdzi co dzieje się z żołnierzam i wróci" : Czując że nie mozę juz więcej nic na to poradzić dorzucił:"Poszukam kogoś takiego!" Zupełnie isę nad tym nei zastanawiając...

Elina spojrzał na chłopca poczym wpadł mu do głowy pewien pomysł:"Eh! Oczywiście!" Krzyknął uradowany "Widzisz ksieżniczko? To on uda sie na zwiady za twojego ojca.."

"To jak? Zgadzasz się" : Elina przerwał rozmyślania chłopca. "Ni i ty księżniczko, musisz isę zgodzić..Myślę że się dogadamy" Elina uśmiechnął się triumfalnie poczym dodał: "Tacy jak ten malec najlepiej sie do tego nadają bo potrafią niespodziewanie przemknąć koło wroga.."

-Do usług wasza wysokość! - powiedział chłopiec, odwracając się za siebie, do Eliny - Dziekuje o Pani!

- "Dziecko... A ta znowu swoje...!" - pomyslał, wyszarpując się Damie. - Maleńki, maleńki... Sam pójdę... Nie jestem już dzieckiem...!

Szli alejkami między przeróżnymi stoiskami. "Spójrz na tą kobietę... Ma taką piękną suknię... i te perły... gdybym tak wyglądała na pewno nie miałabym problemów... Zapewne jest damą dworu... Jest na prawdę piękna... Nie sądzisz?"

Elina szedł spokojnie przed Dwór uważając na swoją długą suknię:" Ach..Chyba nic z tego...Próbowałem juz wszystkiego ale wciąz nic i nic.." : Szeptał sam od siebie poczym chwycił za wiszacą u jego prawego boku torebkę:" Właśnie! Przecież mam kolię!" Krzyknał tak głośno, że pół Dworu odwróciło sie za nim..:"Eh.." Westchnął Elina poczym natychmiast pobiegł do komnaty księżniczki...

"Dobrze! Chodźmy!" dziewczynka uśmiechnęla się do chłopca, po czym ruszyła we wskazanym przez niego kierunku...

Dziewczynka weszła po drabinie za przyjacielem... tak bardzo bała się że spadnie że w pewym momencie zupełnie nie kontrolowanie chwyciła towarzysza za rękę...

"Przy tobie niczego się nie boję..." szepnęła dziewczynka patrząc chłopcu w oczy. Po chwili spuściła wzrok i spojrzała w głąb komnaty maga...

"Zapewne." powiedziała Sora. "Nigdy cię nie nakrył? wydaje mi się że długie przesiadywanie tutaj jest dośc ryzykowne..."

"Dimitr!!!!!!" - krzyknęła dziewczynka. Czym prędzej zeszła na dół podeszła do chłopca objęła go i zaczęła płakac..."POMOCY!!!!!! POMÓŻCIE MI!!!!!! DIMITR POWIEDZ COŚ!!!!! POWIEDZ COŚ PROSZĘ!!!!!"

"BŁAGAM POMÓŻCIE ON UMIERA!!!! NIECH MI KTOŚ POMOŻE!!!!!"  dziewczynka krzyczała rozpaczliwie... Jednak zdawało jej się że nikt nie zwraca na nią uwagi... "JASNE NIE PRZEJMUJCIE SIĘ UMIERAJĄCYM CHŁOPCEM PRZECIEŻ TO TYLKO SYN KOWALA TAK BARDZO NIEZNACZĄCY DLA WAS BO WY JESTEŚCIE BOGACI I PIĘKNI I NIC WAS NIE OBCHODZI LOS INNYCH LUDZI TYLKO CZUBEK WŁASNEGO NOSA!!!!!!" nadal nie mogła przestac płakac... "Dimitr... prosze obudź się..." teraz już dziewczynka mówiła spokojnie i jakby z troska w głosie...

"Bo... Bo panie Magu on spadł z dachu!" powiedziała przerażona dziewczynka. "Bo... on chciał panie Magu zobaczyc jak pan czaruje... Przepraszamy to się już nie powtórzy tylko proszę mu pomóc..." Sora była zmartwiona losem przyjaciela i miała nadzieję że mag nie będzie żywił do nich urazy i pomoże chłopcu...

"Jejku! Dziękuję Panu! Dzięki panu on wydobrzeje! Jest pan cudownym człowiekiem! Nikt prócz pana nie zwrócił na mnie uwagi!" powiedziała Sora lekko urażona że tylko Nadworny Mag jest na tyle dobry by im pomóc...

"Dimitr! Udało się! Nadworny Mag cię uratował! Chodxmy do niego po lekarstwa... Wiesz co? Już nigdy nie pozwolę ci wejsc na ten dach!" mówiąc to dziewczynka chwyciła za rękę przyjaciela i trzymała tak mocno że nawet zaczęła się obawiac czy czasem krew mu do niej dopływa...

"Nic ci nie jest bo Mag uratował ci życie! Nie pozwolę ci wrócic na dach! Co jeśli znowu spadniesz?! Wszystko powiem twojemu ojcu zobaczysz! A teraz chodź po leki!" powiedziała dziewczynka ze złością. "Czy ten głupek na parwdę nie rozumie ze ja chcę dla niego dobrze?"

Niebo nad Cambrioną rozbłysło ogniem siejąc postrach wśród mieszkańców...Na horyzoncie pojawił sie czarny wirzchowiec Taurus który teraz wylądował na srodku dziedzińca i zarżał dziko...Wszyscy kupcy pochowali sie oczekując na jakąs reakcję ze strony pegaza...

odezwał się jeden z handlarzy:" Ja widziałem Panienkę Elinę jak biegła do ostoi chlopskiej..." poczym znów schował sie za beczkę gdy koń zarżał...

"Wracaj koniku do właściciela... Nie wyruszę z tobą bo moje serce nakazuje zostac mi tutaj... Mam nadzieję ze rozumiesz" pogłaskała pegaza po grzbiecie... "Jesteś na prawdę piękny..." powiedziała po czym razem z Eliną ruszyła w strone zamku

skąd? Po prostu... Wybacz... Nie miałam pojęcia że tam jesteś... Widziałam cię kiedyś wieczorem w strumieniu... kurcze trochę mi głupio...-powiedziała ksieżniczka po czym zaczerwieniła się. "Mogę cię pocałowac?"zapytała